Evliliğimizin üçüncü ayında öylesine yaptığım testte bir aylık hamile olduğumu öğrendim. Daha tam anlamıyla sevinemeden beşinci haftamda kanamam başladı. Dikkatsiz ve bilgisiz bir doktor ve kan uyuşmazlığının etkisiyle dördüncü aya kadar kesilmeyenve ara ara şiddetini artıran kanamalar, düşük tehlikesi, hastanede yatışlar, iğneler, ilaçlar derken dördüncü ayın sonunda nihayet tehlikeyi atlattık dedi doktorumuz.

İşte o zaman tam anlamıyla sevinebildik bebek beklediğimiz için ama malesef sadece bir buçuk ay sürdü sevincimiz. Şimdide kızım daha altı aylıken doğum kanalına girmiş ve iki cm açılmam vardı. Hastane maratonu tekrar başladı. Tekrar tedavi,hastane yatısı, ilaçlar.. Aslında o kadar rahat bir hamileliğim vardı ki.. Ne mide bulantısı,ne baş dönmesi hiç birini yaşamadım. Onca zorluğa rağmen normal doğum istiyordum hem de çok.

Ve kızımız erken gelecek diye beklerken otuz dokuzuncu haftaya kadar bekledi ve tam evlilik yıldönümümüzde gelmeye karar verdi. Haftalar önce nişanım gelmişti zaten.hastaneye kontrole gittiğimde o kadar iyiydimki sanki hamile değilmişim gibi kuş gibi. Nst'ye girdim ama nasıl olsa bugün doğmaz diye o kadar rahatım ki :)

Sekreter koşarak yanıma geldi acil doktor hanım çağırıyor dedi. Saşkınlıkla koşarak gittim yanına, olamazdı sancım hiç yoktu. Açılmam dört cm olmuş, suyum sızmaya başlamış, nst de çok sancım varmış ama ben gayet iyiydim :) saat 13:00 da suni sancı vermeye başladılar.sancım geldikçe egzersiz yapıyorum geçince gayet iyiyim ????

Saat 17:00 de suyum patladı ve saat 18:00 de sadece iki kez ıkınmayla aldım kızımı kucağıma :)

O kadar kolay oldu ki doğumum.dikişlerim atılınca yürüyerek gittim odama.en duygusal anımızı babasının kucağında görünce yaşadık. O bize aitti,  inanılmaz bir duyguydu.

Evlilik yıldönümümüzde eşimle alabileceğimiz en güzel hediyemizi aldık kucağımıza. Rabbim isteyen hiç kimseye aratmasın evlat sevgisini...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>