Evliliğimin ikinci ayında hamile olduğumu öğrendim henüz evli bir kadın olmaya alışmaya çakışıyorken anne olma fikri hem çok mutlu etti bir o kadar da endişelendirdi beni.

Test yaparak öğrenmiştim gebeliğimi ilk doktor muayenemizde kesenin gözükmediğini dış gebelik (bkn: gebelikveannelik.com/dis-gebelik) olduğunu hamileliği sonlandırmamız gerektiğini söyledi, şok oldum, çok üzüldüm o doktoru dinleyip gebeliğimi sonlandırsaydım Bebeğimi kucağıma alamicaktım :(

Başka bir doktora gittik tavsiye üzerine ve alttan muaneyle kesenin gözüktügünü 3 haftalık gebe olduğu mu söyledi. Dünyalar bizim oldu mide bulantıları ve bitmek bilmeyen diş ağrısıyla üç ay çok zorlu bir süreç yaşadım. 17 haftamızda kızımız olacağını öğrendik ilk hareketini duyana kadar hamile olduğumu hiç hissetmiyordum ta ki o minik kıpırtıları hissedene kadar.

Yavaş yavaş hazırlıklarımıza başladık; odamız,ı kıyafetlerimizi heyecanla hazırlıyorduk tabi doğum yaklaştıkça doğurma korkularımda had safaya çıktı. Nedendir bilmiyorum ama normal doğumdan çok korkuyordum belkide etrafımda hep kötü doğum hikâyelerini anlatan insanlar olduğu için, bu yüzden doğumdan sonra buraya doğum hikayemi yazmaya karar verdim benim gibi doğumdan korkan hamileler belki okuyunca cesaretlensin diye...

Velhasıl 32. haftamda NST ye (bkn: gebelikveannelik.com/nst-nedir) girmeye başladım herşey yolundaydı bir hafta sonra 41 derece ateşle hastanelik oldum ve yüksek ateş bebeğimin kalp atışlarını yavaşlatmış iki gün serum yedim müsaade altında kaldım çok şükür atlattım, hamilelikte yüksek ateş çok önemli mutlaka doktora gidin 34. haftamda eşime ben sezaryan olmaya karar verdim çok düşündüm normal doğum yapamayacam ben dedim. O da sen bilirsin dedi doktoruma söyledim kendini hangi doğum şekline hazırladıysan o dur normalı dedi ama yinede 35. haftamda bir alttan muayene edelim belki de pozisyonu normaldir açılman olmuştur çok kolay olucaktır ona göre konuşalım söz zorlamayacam seni dedi ve 35.haftamda bebeğin kilosunun önde olduğunu söyledi ve çok yukarda olduğunu öğrendim buda benim bahanem oldu ve 38+3 de doğum tarihimizi aldık 15 Şubat hayatımın en güzel tarihi bu arada doğum temizliğimi kendim yaptım.

Karnım burnumda cam siliyorum evi kaldırıyorum inanılmaz hareketliydim sadece 10 kilo aldım. Hafif bir hamilelik geçirdim doğuma gitmeden bir gece önce kuaföre gittim, pazarımı yaptım, akşam eşim işten geldi ikimizde şaşkın tuhaf haller göz göze gelmemek için ciddi bir savaş verdik eşime sen yat ben istesemde uyuyamam dedim onu yatırdım saat ikide yemeği içmeyi kestim hayatımın en uzun gecesiydi korku, telaş, mutluluk tarifi olmayan bir sürü duygu karmaşası sabah oldu.

Saat 9 da hastanede olmamız söylendi eşimi kaldırdım yatağımı topladım son kontrollerimizi yapıp hastanenin yolunu tuttuk. 11'de ameliyata girecektim odama yatışım yapıldı ailem ordaydı. Odamı hazırlıyor süslemelerimi yapıyolardı doktorunun acil ameliyata girmesiyle onbirde ki amekiyatım sarktı birden hemşire geldi odayı boşaltalım hastayı ameliyata hazırlıyoruz diyip biri önlüğümü giydiriyor bir damar yolumu açıyor biri sedyeye yatırıyor ben sadece şaşkın şaşkın etrafa bakıyodum.

Odadan çıktık, asansörü bekliyoruz eşimle göz göze geldik beni çok sevdiğini burada beklediğini söyledi, öptü ve asansöre biner binmez bende ki o hişsizlik yerini hızlı kalp atışlarına bıraktı; öyle ki ağzımdan çıkacak gibi ameliyathanenin önünde doktorum karşıladı beni ben vazgeçtimi beni yukarı çıkarmalarını söyledim anestezici geldi elimi tuttu ve hiç korkmamam gerektiğini  ameliyat süresince yanımda olacağını söyleyerek beni telkin etti.

Spinal sezaryan (bkn: gebelikveannelik.com/spinal-anestezi-nedir) olacaktım belimden üç tane iğne yaptı anestezici ve inanın dedikleri gibi hissetmiyorsunuz o an bir sıcaklık hissettim belden aşağım karıncalanmaya başladı sondamı uyuştuktan sonra taktılar anestezici kolumu sıkarak bak bu acıyı hissetmek buda dokunmayı sen acı hissetmiyecen sadece dokunmaları hissedecen hiç panik yapma her hangi bir durumda hemen uyutucaz seni dedi fotoğrafçımızında gelmesiyle artık hazırdık ben sürekli başladınız mı, kesiyomusunuz diye soruyodum. Yok hayır başlamadık henüz diyordu doktorum birden sanki bir şelale sesi duydum suyumu patlatmışlar anestezici şimdi bebeği çıkarıyorlar sallanabilirsin miden bulanabilir, kusabilirsin serbest dedi ve ben biraz hopladım o sırada birde bebek çok yukarda olduğu için sanki yüreğimden birşey kopar gibi oldu ve bir ağlama sesiyle havaya kaldırdılar kızımı işte kızın dedi doktor işte o an inanın ki duygumu anlatmam mümkün değil onu görünce ağlama krizine girdim sakinleşmem için temizlemeden yanıma getirdiler öptüm kokladım benim işlemim sürerken yukarı bakım odasına çıkardılar babasıyla tanıştı :)

Bebek doğduktan 20 dk sonra bende odamdaydım denildiği gibi ağrılarım olmadı uyuşukluğun gider gitmez yürüdüm gazımı hemen çıkardım ilk kalkış zor du biraz eve geldim hiç yatmadım beni gören sen nasıl sezaryanlısın dedi hep biraz bünye meselesi evet ama inanın söylendiği kadarda korkunç değil sezaryan ilk bir hafta tek emziremedim oturup kalkarken biraz zorlandım o kadar...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>