Doktorum doğum tarihimin 22 Ağustos olduğunu söylemişti. Daha uzun zaman vardı. Antalya'da oturuyoruz eşimin bir işi için Burdur'a gittik. Ayıp olmasın diye bir gece amcasında kaldıktan ve ertesi gün köyde akrabaları gezdikten sonra gece 24.00'da yola çıktık eşim uykusuz diye arabayıda ben kullandım 2 saatte eve geldik. Ertesi gün yorgunluktan ayağa bile kalkamadım.
 
Üstteki olay erken doğumuma birinci sebeb olabilir. Gelelim ikinci sebebe :)

 
Ablamı 6 yıldır görmedim (yurtdışında yaşıyor) 28 temmuzda yanıma gelecekti. Bebişin  eşyalarının hepsini o almıştı bende sadece hastane çıkışı vardı. Geldiğinde beraber bebeğin eşyalarını yıkıyacaktık sonrada bana birşeyler alacaktık. Bütün planı yaptık. Ama ben çok heyacanlıydım. Bütün aile sen ablanı havaalanında karşılarken heyacandan doğurusun diyordu :) Bende o zaman doğurmassam vaktinde doğururum diyordum.

27'sinde evi temizledim, börek ve yaş pasta yaptım. Gece erkek kardeşim geldi (onuda uzun zamandır görememiştim) beraber yürüyüş yaptık. (her gün 40 dk yürürüm.) Eve döndük ve birden karnımın içinden bir el suyu patlattı. Hiç ağrı sızı yok hafif hafif su akıyor. Kardeşim uyuyordu, eşim tv seyrediyor. Eşimi çağırdım doğuruyorum herhalde dedim ve hemen doktorumu aradık. Hasteneye gidin durumuna baksınlar beni arasınlar geleyim dedi. Bizde bir hata yapıp alttaki ebe komşuya haber verdik. Aman ne gerek var özel hasteneye gideceksiniz mis gibi devlet hastenesi var yenide yapıldı hem cok parada harcamazsınız dedi. Bende ben erken doğuruyorum benim kızım olur diye ağlayama başlamıştım bile; eşiminde benim de aklım karıştı. Ebe hep yanında olacam, zaten 3 santim açılmış hemen doğursun dedi. Eşyalarımızı topladık (ne gecelik, ne birşey evden ne bulduysam tıkıştırdım. Bir hafta önce düğünde giydiğim hamile elbisesinide giydim) çıktık yola...
 
Doğumhaneye benden başka kimseyi almadılar (komşumuda) muayenemi yapan ebe doktoru aradı erken doğum var dedi doktorda geleceğini söyledi. Ama o doktor hiç gelmedi :) Sancım hiç yoktu habire su geliyordu. Bir odada iki kadındık gece 01.00'da hasteye yattım ve saat 05.30'da sancım başladı. Ama ne ebe geliyordu, ne başkası koridora çıkıp baktım kimse yok. Sancılar dakikada bir geliyor ve (hep ayakta çektim oturmadım karyolaya dayandım sancı gelince bir elimle belimi sıvazladım hafif eğildim ve nefes aldım) kimse yokmu diye seslendim. Ebe tamam geliyorum dedi. Doğum vaktin gelmiş yataktan kalkma ve ıkın dedi.

Bana sancı çok kolay gelmişti ama ıkınma zordu saat 6.30 gibi ebe hadi doğum odasına gel dedi. Ben iki büklüm doğum odasına gittim çatala yattım. iğne vurdu ve doğum kesisini attı. (hiç acı yok sadece kıt diye birşey hissettim) karnıma bir kere öğle bir bastırdı ki bende öne doğru gittim ve ebeye dirseğimle vurdum (çok iri bir kadındı) istem dışı yaptım (sonra hem ebe benden özür diledi, hem de ben ondan ) tabi bir tek hareket bu bebeğin başını beraber gördük.

Allahım ağlıyor... Kızımı alıp bir sehpaya koydu ve koridora çıktı, geri geldi ve sonra dikişlerimi attı (biraz acıdı.) Daha sonra başka biri geldi,  bebeğimin eşyalarını odamdan getirdi ve giydirdi. Ben bir sedyede kızımda yanımda beşikte asansöre doğru gittik. Kaynanam bekliyordu. Odaya çıktık kaynamam ebeye bu bebek mor gibi dedi. Bebek hemşiresi geldi önce oksijen verilidi sonra yoğun bakıma kaldırıldı. 4 gün bensiz yattı, 3 günde ben de yanında kaldım.

Daha sonra şükür kızımda bende çok iyi bir şekilde ayrıldık hastaneden :) Şimdi düşünüyorumda küçük bir macera yaşatmış oldu kızım bana dünyaya gelmeden önce :)
 
Son olarak ben doğuma girerken ablamda uçağa bindi ve indiğinde beni karşısında göremiyince anlamış. Eşim karşılayıp hastaneye getirdi. Karşılaşmamızı bir görseydiniz. Hem çok sevinçliydim hem de biraz hüzünlü.

Allah isteyen herkese en kısa sürede bu mutluluğu tatdırsın inşallah... Biraz uzun bir hikaye oldu umarım sıkılmamışsınızdır :)

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>