Hamileliğimin başlaması ile birlikte bulantılar başladı, off kabus gibiydi ya bebeğim 16. haftadayken erkek olduğunu öğrendim çok mutluydum,  taki 7.ayımıza kadar... İşte 7 aylıkken domatesin üzerine basıp kaydım sokakta görmedim koca domatesi :) valla sonra bebeğimde kasılmalar başladı hemen doktorumu aradım oda çok acil gelmelisin dedi gittim hastaneye bizim bebiş doğum kanalına inmiş doğmak istiyormuş.

Yoğun bakıma aldılar beni, hemen 1 gece yattım tabi serumlar, haplar... Durdurdular doğumu sonra sabah çıktık eve geldik lavaboya gittim kanamam var, eyvah dedim bu sefer kaybettim oğlumu :( hemen geri bindik gittik hastaneye doktorum şaşırdı ya ben seni gönderiken birşeyin yoktu dedi. Hemen beni masaya aldılar baktı doktorum hemen serum taktılar durdurdular.

Neyse ben 1 gün daha yoğun bakımda yattım. Geldik hamilelikte 9. aya doktorum dedi ki bırakalım artık haplarıda bebiş doğuma hazırlansın.  Ben çok korkuyordum normal doğumdan. Doktorumda normal doğum yapmam gerektiğini hem bebeğim, hem benim için en güzeli olacağını söyledi tabi ben yok da yok, sezeryan diyorum.

5 Eylül'de arkadaşıma gittim onun gecesi lavaboya kalktım rabbim bir sancım var ama diyorum ki geçer geçmedi başladım saat tutmaya ama evin içinde bir sağ, bir sol geziyorum saat 8 oldu dayanamadım eşime dedim kalk sancım başladı, tabi biz bu arada bebişimizi 22 Eylül'de bekliyoruz zavallı eşim hemen kalktı ne oluyor, ne yapacaz, nereye gidecez bir telaş aldı onu; ben sakinim ama korkuyorumda daha dur bebişim şimdi değil diyorum.

Hastaneye gittik doğumun  başladığını ve 1 cm açılma olduğunu söylediler hemen yatırdılar. Bir sürü test yapıp kan aldılar sonra bekliyorum bir yandan da içimde endişe hadi bebeğim yaşamazsa diyip dua ediyorum. Sancılarım sıklaşıyor ama açılma olmuyor. Akşam 19:30 oldu beni doğumhaneye aldılar baktı ebeler daha 3 cm açılmam var, bekle diyolar bekliyorum ama artık dayanamıyorum ne olur ya lütfen bana bir ağrı kesici vurun diyorum onlarda olmaz diyolar aldırış dahi etmiyolar komik olan yanı ise benle beraber doğum yapacak 5 kadın daha var içlerinde bir ben bağrıyorum :)

Saat 20:30 oldu açılmanın 8 cm olduğunu söylediler sonra bir iğne yaptılar diyorum ki ya heralde ağrı kesici ama nerde sancı iğnesiymiş daha suyumda patlamadı. Hemşire beni masaya aldı suyumu patlattı, geri geldim yattım. Neyse saat oldu 21:00 evet sonunda açılma 9 cm olmuştu ama artık dayanamıyodum hiç bişey yememiş su dahi içmemiştim. Gün boyu çok dermansızdım masaya aldılar beni ıkın diyolar ıkınamıyorum iki tane iğne yaptılar kestiler sonra başladım ıkınmaya bir yandanda ebe çöküyor karnıma çıksın diye bir yandan ben hem ıkınıyom hem bağırıyorum son dedi ebe eğer çıkmazsa bekliyecez dedi...

Evet son gücünle ıkın dedi bir yandan da son güçleriyle çöktüler :) ve sonunda bebişim çıktı 06.09.2006 saat 22:00 bebeğim dünyaya geldi... Çarşamba günü aman ALLAH'ım ne tatlıydı ağlıyorum göğsüme koydular yaşıyor demi dedim, çünkü ağlamıyodu oğlum evet yaşıyor dediler.  Göğsümde bebeğim vardı artık çok mutluydum ya neyse dikiş atttılar, saat 23:00 doğumhaneden odamıza çıktık kayınbabam geldi onu görünce zaten ben başladım ağlamaya bak baba bak dedim, benim oğlum, benim canım, benim bitanem artık kucağımdaydı.. Eşim geldi sonra hemen bana ve oğluşuma sarıldı.

O gece hiç uyumadım, sabahına hasteden çıkıp eve geldim ay gene yaşadım sanki o anı yaaa... ALLAH'im o duyguyu her isteyene yaşatsın insallag, bebeğim yanımdaydı artık....

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>