Normal giden kontrollerim beni ne kadar sakinlestirse de icim de hep bir doğum korkusu vardı.

Yine böyle bir kontrole gidecektim ve kayinvalidem sağolsun Pazartesi gününe almami soyledi. Halbuki aklimdaki gun önümüzdeki haftanin sonu olan Cuma günüydü. Neyse Pazartesi günü aldım ve otobüse binip hastaneye geldim 38 haftaliktik ve benim gram açılmam yoktu ve üst çatı kemiğim basıkmış ama suyum yavaş yavaş bitmiş ve ben bunu normal akıntı sanıyordum. NST'ye girdiğimde hic sancı yoktu ve bebeğimin kalp atışı ha var, ha yok arasında birseydi. Cikolata yedim değişmedi ve oradaki hemşire doktor bunu beğenmez birazdan geri yollar dedi ve ben aşağı indim doktorun odasina. Neyse ultrasona girer girmez suyun bitmiş, kordon dolanmis bebeği kaybediyoruz dedi...

Ben bir panikle ağlamaya başladım tabi hemen işlemleri yaptırıp önlüğü giydim ve hop ameliyathane orda utandigim kadar baska yerde utanmadim heralde... Neyse lokal anestezi karar verdim ve sonradan sonrasini hatırlamıyorum...

Uyandığımda inliyordum odama indirdiler ve kayinpederim eşyalarımizi getirmişti ve beni ameliyathanenin kapısında karşıladı. Odamda oğlum yatiyordu biraz kendime gelince ilk isim ona sarılmak oldu :)

Bu arada esim istanbul'a akşam gelebildi şuan hayattaki en değerli hazinem oğlum...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>